از صدای سخن عشق ندیدم خوشتر . یادگاری که در این گنبد دوار بماند. فرازهايي از نيايش بيست و چهارم صحيفه سجاديه. الهي در برابر ايشان صدايم را آهسته و كلامم را خوشايندشان و خويم را نسبت به ايشان نرم و قلبم را نسبت به ايشان عطوف و مرا نسبت به آنها دوستي مهربان و دلسوز گردان. الهي به آن سبب كه مرا پرورش دادند و گرامي داشتند پاداشي درخور به آنها عطا فرما و همانگونه كه در كودكيم محافظتم نمودند حفظشان نما.

همه چیز برای بودن محیاست,فقط نفس بکش. که گاه گاهی یکی . از سیاه چشمانم بر میدارد در خواب. میدزد دلم را باخود در خوابم. همین میشود که پناه میآرم به این ها ی واژه نامیده. یه کافه با دیوارای آجری. تضاد ها به زندگی معنا میدهند. ولی به رویش نمی آورد بعضی وقت ها.

یا علی گفتیم و عشق آغاز شد. لحظات شادي خدا را ستايش كن. لحظات سختي خدا را جست و جو كن. لحظات آرامش خدا را مناجات كن. لحظات درد آور به خدا اعتماد كن. و در تمام لحظات خدا را شكر كن. تا لحظه ی آمدنت . در انزوا مثل خوره می تراشد . و اگر بگویی باور نمی کنند و می گویند عجیب.

چه پ ر ج رأت می ش ود در ب راب رت. ک سی که می ف هم د. از ته دل دوست ش داری. چقدر این دوست داشتن های بی دلیل. مثل همین باران بی سوال.